تشکر ، رئیس بزرگ ، جورج دبیلو بوش تشکر بابت اینکه خطر بزرگی را که صدام حسین به نمایش می گذارد ، به همه نشان داده ای . شاید خیلی از ما فراموش کرده ایم که او از سلاح های شیمیایی علیه ملتش ، کردها و ایرانی ها استفاده کرده است . صدام یک دیکتاتور خون خوار است ، امروزه او یکی از مظاهر آشکار بدی به شمار می رود .
با وجود این ، این تنها دلیلی نیست که به خاطر آن از تو تشکر می کنم . در دو ماه نخست سال 2003 ، توانسته ای مسائل بسیار مهمی را به دنیا نشان بدهی و بنابراین سزاوار قدر دانی من هستی !!!
از این رو ، شعری را به یاد می آورم که از دوران کودکی فراگرفته ام ، می خواهم آن را به تو می گویم : (( تشکر . ))
تشکر به این خاطر که به همه نشان داده ای که ملت ترکیه و پارلمان آن فروشی نیستند ، حتی به قیمت 26 میلیارد دلار .
تشکر به این خاطر که به مردم نشان داده ای چه شکاف مهیبی بین تصمیمات دولت مردان و تمایلات مردم وجود دارد . چون روشن ساخته ای چه خوسه ماریا استار، چه تونی بلر، هیچ گونه ارزش حقیقی برای رأی به دست آورده و هیچ احترامی برای آن قائل نیستند . اسنار می تواند این مسأله را که 90 درصد مردم اسپانیا مخالف جنگ هستند ، نادیده بگیرد و به نظر نمی رسد بلر کوچک ترین توجهی به بزرگ ترین تظاهرات گسترده در طی سی ساله ی اخیر در انگلستان داشته باشد .
تشکر به این خاطر که پشتکار تو ، تونی بلر را وادار کرده است در پارلمان انگلیس حاضر شود ، به همراه یک دوسیه ی نوشته شده توسط یک دانشجوی ده سال قبل ، در حالی که اظهار می دارد این ها مدارک آشکاری هستند که سرویس مخفی بریتانیا جمع آوری کرده است !!!
تشکر به این خاطر که کالین پاول را با مدارک و عکس هایی درباره ی تهدید عراقی ها به شورای امنیت سازمان ملل فرستاده ای ، به طوری که به هانس بلیکس ، سربازرس سازمان ملل ، مسئول تحقیقات در مورد سلاح های کشتار جمعی در عراق ، اجازه داده شود یک هفته بعد عموما به بحث درباره ی این مسائل بپردازد .
تشکر به این خاطر که پایبندی تو به تعهدت به نفع جنگ ، باعث شده برای اولین بار در تاریخ ملل عرب _ که عموما از هم جدا هستند _ در محکوم کردن تهاجمات ، با هم ، اتحادشان را نشان دهند . این قضیه در طی نشست آنها در قاهره ، در هفته ی آخر فوریه صورت گرفته است .
تشکر به این خاطر که در نتیجه ی اظهارات فصیح تو ، (( سازمان ملل ، بالاخره این فرصت را پیدا کرد تا ارزش خود را نمایان کند !!!)) و حتی کار به جایی کشید که کشورهای بی میل هم در مقابل حمله به عراق ، موضعی معین ابراز کنند .
تشکر به این خاطر که دورنگری سیاسی تو ، به وزیر امور خارجه ی انگلستان ، جک استرا ، این اجازه را داده است تا در اوایل قرن بیست و یکم اظهار کند جنگ می تواند توجیهات اخلاقی داشته باشد و کاری کند که او هر باوری را از دست بدهد .
تشکر به این خاطر که سعی کرده ای اروپایی را که برای متحد شدن می جنگد ، از هم جدا کنی : هشداری که مسلما نادیده انگاشته نخواهد شد .
تشکر به این خاطر که به نتیجه ای رسیده ای که کمتر کسی در این قرن به آن رسیده است : اینکه میلیون ها نفر را در تمام قاره ها متقاعد کنی برای یک عقیده مبارزه کنند ؛ این عقیده ای است که عمیقا با عقیده ی تو اختلاف دارد .
تشکر به این خاطر که طوری عمل کرده ای که هر چند حرف های ما شنیده نشده اند ، حداقل امکان این را داشته اند به زبان آورده شوند ؛ این امر قدرت بیشتری در آینده به ما خواهد داد .
تشکر به این خاطر که ما را نادیده پنداشته ای و تمام آن کسانی را که در مقابل تصمیم تو در یک صف قرار گرفته اند ، در حاشیه گذاشته ای ، چون آینده ی زمین از آن در حاشیه مانده هاست .
تشکر به این خاطر که ، بدون تو ، به توانایی مان در بسیج شدن پی نمی بردیم . شاید در حال حاضر این مسأله به کار نیاید ، اما مطمئنا در آینده خیلی سودمند واقع می شود .
حالا که غرش طبل های جنگ ، غیر قابل بازگشت به نظر می رسد ، می خواهم با همان کلماتی که یک شاه قدیمی اروپایی به یک مهاجم جواب داده بود ، پاسخ بدهم : (( باشد که صبح تو درخشان باشد ، آفتاب بر جوشن های افراد صف شده ی تو بتابد ، چرا که در هنگام غروب تو را مغلوب خواهم کرد . ))
تشکر به این خاطر که به همگی ما ، به افراد گمنام یک ارتش که در خیابان ها حرکت می کنند ، روندی را که دیگر غیر قابل بازگشت است ، متوقف کنند ، اجازه داده ای کاملا با ضعف آشنا شوند ، مقابله با آن را بیاموزند و آن را تغییر دهند .
بنابراین از صبح خود و از شکوهی که همچنان می تواند به تو عرضه شود ، بهره مند شو .
تشکر به این خاطر که به ما گوش نداده ای ، و ما را جدی نگرفته ای .
با وجود این می دانی که ما به تو گوش سپرده ایم و حرف های تو را فراموش نخواهیم کرد .
تشکر ، رئیس بزرگ ، جورج دبلیو بوش .
هزاران بار تشکر ...
زیر نوشت :
این متن ( نوشته ی نویسنده ی موفق : پائولو کوئیلو ) در یک وب سایت پورتال انگلیسی ، در 8 مارس 2003 به چاپ رسیده است ، دو روز قبل از تهاجم به عراق . در طی آن ماه این مقاله ای بود که در ارتباط با جنگ بیشتر انتشار یافت ، تقریبا 500 میلیون نفر آن را خواندند .
|