(( وصایای خدا در شب معراج ))
خداوند سبحان خطاب به نبی اکرم(ص) در شب معراج فرمود :
«ای احمد! اگر دوست داری که با تقواترین مردم باشی در دنیا زهد پیشه کن و به آخرت راغب و مایل باش»
حضرت رسول(ص) عرض کرد:"پروردگارا! چگونه زاهد و راغب به آخرت باشم؟"
خداوند فرمود :
«به اندکی از خوردنی‌ها و آشامیدنی‌ها و پوشاک قناعت کرده، نگران ذخیره فردای خود مباش و پیوسته به ذکر و یاد من مشغول باش»
آن گاه پیامبر اکرم(ص) عرض کرد:" خدایا مرا به عملی راهنمایی کن که به انجام دادن آن به تو نزدیک شوم"
خداوند فرمود :
«شب خود را در روز و روز خود را در شب قرار ده»
حضرت رسول(ص) پرسید:" پروردگارا! چگونه شب خود را در روز و روز خود را در شب قرار دهم؟"
خداوند فرمود :
«خواب خود را در شب تبدیل به نماز خواندن کن و خوردن غذای خود را در روز به گرسنگی مبدل کن(روزه بگیر)»
حضرت رسول(ص) پرسید:"پروردگارا! نتیجه گرسنگی چیست؟"
خداوند فرمود :
«حکمت، دور نگاه داشتن قلب از وسوسه، نزدیکی به من، حزن پیوسته، خرج کم، زندگی ساده در میان مردم، گفتن سخن حق و باک نداشتن از سختی و تنگدستی در زندگی. ای احمد! می‌دانی چه هنگام بنده، مقرب درگاه من می‌شود؟»
حضرت رسول(ص) عرض کرد:"نه"
خداوند فرمود :
«هرگاه در حال گرسنگی و سجده باشد».
«ای احمد! لباس‌های پرزرق و برق مپوش، غذاهای رنگارنگ مخور و خوابگاهت را نرم و لطیف منما. زیرا نفس آدمی جایگاه هر شر و رفیق هر بدی است؛ به گونه‌ای که تو او را به اطاعت از پرورگارت می‌کشانی و او تو را به معصیت وا می‌دارد؛ زیرا او به گناه و معصیت راغب‌تر است تا اطاعت از اوامر و نواهی پروردگار. هرگاه سیر شد، طغیان میکند و هرگاه گرسنه ماند، شکایت میکند. هرگاه فقیر شد، غضب میکند و هرگاه ثروتمند شد، تکبر میکند. هرگاه بزرگ شد، مرا فراموش میکند و هرگاه ایمن شد، از من غافل می‌شود. نفس آدمی همدم شیطان است. داستان نفس مانند شتر مرغ است که زیاد می‌خورد و پرواز نمی‌کند و مانند خرزهره است که رنگ خوب و مزه تلخ دارد».
«ای احمد! بر تو باد اجتناب و دوری از آنچه حرام شده است، زیرا تقوا، اول، وسط و آخر دین است. همانا دوری از آنچه حرام شده است وسیله نزدیکی به خداوند بلند مرتبه است».
«ای احمد! تقوا زینت مؤمن و ستون دین است. مثل تقوا مانند کشتی است. همان‌طور که کسی از دریا نجات پیدا نمی‌کند مگر به وسیله کشتی، پارسایان نیز نجات پیدا نمی‌کنند، مگر به وسیله تقوا و پرهیزکاری».
«ای احمد! تقوا درهای عبادت را به روی بندگان باز کند. پس بنده به سبب تقوا در پیش خلق گرامی باشد و به وسیله تقوا به خدا برسد».
«ای احمد! بر تو باد سکوت، که همانا بالاترین مراتب درونی، از آن مردان شایسته و ساکت است و پایین‌ترین مراتب درونی، از آن کسانی است که سخن‌های لغو و بی‌فایده بسیار زنند».
«ای احمد! عبادت، ده جزء است که نه جزء آن در طلب حلال است، اگر خوردنی و آشامیدنی تو حلال بود پس تو در پناه و نگهداری منی».
پیامبر(ص) عرض کرد:"پروردگارا! اولین عبادت چیست؟"
خداوند فرمود :
«اولین عبادت سکوت و روزه گرفتن است»
پیامبر پرسید:" خداوندا! بهره روزه چیست؟"
خداوند فرمود :
«بهره روزه، حکمت است و بهره حکمت، معرفت و نتیجه معرفت، یقین است. هرگاه بنده، یقین پیدا کرد، دیگر نگران آن نیست که خوب زندگی کند یا بد. و هرگاه چنین بنده‌ای در حال جان سپردن باشد، بر فراز سرش فرشتگانی می‌ایستند و به دست هر فرشته‌ای جامی از آب کوثر است. و جامی از شراب به روح او می‌چشانند تا تلخی جان کندن از بین برود و او ا مژده بزرگی دهند و بگویند خوشا به حالت که جایگاهت نیکوست. همانا تو بر پروردگار عزیز و کریم وارد می‌شوی».
«ای احمد! عبادتی نزد من محبوب‌تر از سکوت و روزه گرفتن نیست. پس هر کس که روزه بگیرد و زبانش را حفظ نکند، مانند کسی باشد که به نماز ایستاده و حمد و سوره را نخوانده است. به چنین شخصی، تنها پاداش ایستادن می‌دهم، نه پاداش عبادت کردن»
«ای احمد! آیا می‌دانی چه وقت بنده عابد می‌شود؟»
عرض کرد:"بار الها! نه"
خداوند فرمود :
«هرگاه هفت خصلت در او جمع شود:
تقوا و پرهیزکاری که او را از کارهای حرام مانع شود.
سکوتی که او را از حرف‌های بیهوده نگاه دارد.
ترس و بیمی که هر روز گریه او را زیاد کند.
شرمی که هر روز در خلوت از من داشته باشد.
غذایی که ناچار به خوردنش است را دشمن بدارد.
دنیا را به واسطه این که من آن را دشمن دارم، دشمن بدارد.
خوبان را به جهت آن که من آن‌ها را دوست دارم، دوست بدارد.»
|
نوشته شده در
2:0 عصر 86/5/13
توسط:
سوته دل | 
